Η ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ( 6ος-12ος ΑΙΩΝΑΣ) (σε μόνο 6 παραγράφους)
Το Ανατολικό Ρωμαϊκό Κράτος άντεξε στις "βαρβαρικές" επιδρομές και με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη επιβίωσε μέχρι το 1453. Στη μακρόχρονη ιστορική διαδρομή του, κατά την οποία αντιμετώπισε πολλές επιθέσεις και επιδρομές, απομακρύνθηκε από το ρωμαϊκό παρελθόν του και μετατράπηκε σε μια ελληνική αυτοκρατορία, τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
Η βασιλεία του Ιουστινιανού στα μέσα του 6ου αιώνα υπήρξε καθοριστική για την πορεία του Βυζαντίου και συνδέθηκε με σημαντικές καινοτομίες σε όλους τους τομείς. Η επεκτατική πολιτική του προς τη Δύση με σκοπό την παλινόρθωση της ρωμαϊκής εξουσίας στην ιταλική χερσόνησο και στο χώρο της Μεσογείου στέφθηκε με προσωρινή επιτυχία, εξουθένωσε όμως επικίνδυνα το ανατολικό και βαλκανικό μέτωπο, με αποτέλεσμα το Βυζάντιο να υποστεί σημαντικές εδαφικές απώλειες κατά τους επόμενους αιώνες. Ο Ιουστινιανός εδραίωσε την απόλυτη εξουσία του αυτοκράτορα και το συγκεντρωτικό χαρακτήρα της βυζαντινής διοίκησης και άφησε νομοθετικό έργο μεγάλης αξίας, κωδικοποιώντας -εκτός των άλλων- το Ρωμαϊκό Δίκαιο από την εποχή του Αδριανού. Συνέβαλε στην εκκλησιαστική γαλήνη και ήταν ο εμπνευστής ενός ευρύτατου προγράμματος οικοδόμησης χριστιανικών ναών σε όλη την επικράτεια, προπάντων δε στην Κωνσταντινούπολη, όπου εγκαινίασε το μεγαλοπρεπή ναό της Αγίας Σοφίας, σύμβολο του χριστιανισμού της Ανατολής. Οι σημαντικές εδαφικές απώλειες στην Εγγύς Ανατολή και στη Βαλκανική κατά τον 7ο και 8ο αιώνα και η απώλεια των ιταλικών κτήσεων αυτής της περιόδου, προκάλεσαν τη συρρίκνωση της Αυτοκρατορίας στη Μικρά Ασία και στην κυρίως Ελλάδα, γεγονός όμως που την κατέστησε συμπαγή, ομοιογενή και πιο εύκολα υπερασπίσιμη στο μέλλον.
Επί Ηρακλείου αποσαφηνίστηκε ο ελληνικός χαρακτήρας της Αυτοκρατορίας. Η εικονομαχία, η οποία διήρκεσε περισσότερο από έναν αιώνα, προκάλεσε φοβερές διαμάχες και αγριότητες, εξασθενώντας επικίνδυνα την Αυτοκρατορία σε μια δύσκολη περίοδο για την εδαφική της ακεραιότητα. Η κατάσταση βελτιώθηκε θεαματικά σε όλους τους τομείς όταν η Μακεδονική Δυναστεία ανέλαβε την εξουσία. Επανακτήθηκαν χαμένα εδάφη, αναδιοργανώθηκε η διοίκηση, ενισχύθηκε ο αυτοκρατορικός θεσμός, εξυγιάνθηκε η οικονομία, ενώ τα γράμματα, η εικονογραφία και η εκκλησιαστική αρχιτεκτονική έφτασαν στο απόγειό τους.
Η περόδος της ακμής κράτησε μέχρι τις αρχές του 11ου αιώνα. Ένα πλέγμα ενδογενών και εξωγενών παραγόντων κατέστησαν τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία μέσα σε λίγες δεκαετίες σκιά του παλιού της εαυτού, εύκολη λεία σε νέες δυνάμεις της Ευρώπης και της Ασίας. Οι Λατίνοι σταυροφόροι κατέλυσαν τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία το 1204 (για 57 χρόνια) και οι Οθωμανοί Τούρκοι την κατέλαβαν οριστικά το 1453. Η πολιτισμική δημιουργία έφτασε σε πολύ υψηλά επίπεδα στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Διατηρώντας και καλλιεργώντας την κλασική παράδοση στη λόγια παραγωγή, στη φιλοσοφία και στη θεολογία οι Βυζαντινοί ανέπτυξαν νέες μορφές πολιτισμικής και θρησκευτικής έκφρασης και διακρίθηκαν στην εκκλησιαστική αρχιτεκτονική, στην εικονογραφία, στην υμνογραφία και στην ψαλτική.
Ο βυζαντινός πολιτισμός άσκησε καταλυτική επίδραση στους γειτονικούς σλαβικούς λαούς. Οι Σέρβοι, οι Βούλγαροι και οι Ρώσσοι εκχριστιανίστηκαν από τους Βυζαντινούς και υιοθέτησαν πρότυπα από αυτούς. Οι Βούλγαροι κυριάρχησαν στη Βαλκανική από τον 8ο έως τον 10ο αιώνα, ενώ το ρωσικό πριγκιπάτο του Κιέβου αναπτύχθηκε από τα τέλη του 10ου αιώνα.
Το Ανατολικό Ρωμαϊκό Κράτος άντεξε στις "βαρβαρικές" επιδρομές και με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη επιβίωσε μέχρι το 1453. Στη μακρόχρονη ιστορική διαδρομή του, κατά την οποία αντιμετώπισε πολλές επιθέσεις και επιδρομές, απομακρύνθηκε από το ρωμαϊκό παρελθόν του και μετατράπηκε σε μια ελληνική αυτοκρατορία, τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
Η βασιλεία του Ιουστινιανού στα μέσα του 6ου αιώνα υπήρξε καθοριστική για την πορεία του Βυζαντίου και συνδέθηκε με σημαντικές καινοτομίες σε όλους τους τομείς. Η επεκτατική πολιτική του προς τη Δύση με σκοπό την παλινόρθωση της ρωμαϊκής εξουσίας στην ιταλική χερσόνησο και στο χώρο της Μεσογείου στέφθηκε με προσωρινή επιτυχία, εξουθένωσε όμως επικίνδυνα το ανατολικό και βαλκανικό μέτωπο, με αποτέλεσμα το Βυζάντιο να υποστεί σημαντικές εδαφικές απώλειες κατά τους επόμενους αιώνες. Ο Ιουστινιανός εδραίωσε την απόλυτη εξουσία του αυτοκράτορα και το συγκεντρωτικό χαρακτήρα της βυζαντινής διοίκησης και άφησε νομοθετικό έργο μεγάλης αξίας, κωδικοποιώντας -εκτός των άλλων- το Ρωμαϊκό Δίκαιο από την εποχή του Αδριανού. Συνέβαλε στην εκκλησιαστική γαλήνη και ήταν ο εμπνευστής ενός ευρύτατου προγράμματος οικοδόμησης χριστιανικών ναών σε όλη την επικράτεια, προπάντων δε στην Κωνσταντινούπολη, όπου εγκαινίασε το μεγαλοπρεπή ναό της Αγίας Σοφίας, σύμβολο του χριστιανισμού της Ανατολής. Οι σημαντικές εδαφικές απώλειες στην Εγγύς Ανατολή και στη Βαλκανική κατά τον 7ο και 8ο αιώνα και η απώλεια των ιταλικών κτήσεων αυτής της περιόδου, προκάλεσαν τη συρρίκνωση της Αυτοκρατορίας στη Μικρά Ασία και στην κυρίως Ελλάδα, γεγονός όμως που την κατέστησε συμπαγή, ομοιογενή και πιο εύκολα υπερασπίσιμη στο μέλλον.
Επί Ηρακλείου αποσαφηνίστηκε ο ελληνικός χαρακτήρας της Αυτοκρατορίας. Η εικονομαχία, η οποία διήρκεσε περισσότερο από έναν αιώνα, προκάλεσε φοβερές διαμάχες και αγριότητες, εξασθενώντας επικίνδυνα την Αυτοκρατορία σε μια δύσκολη περίοδο για την εδαφική της ακεραιότητα. Η κατάσταση βελτιώθηκε θεαματικά σε όλους τους τομείς όταν η Μακεδονική Δυναστεία ανέλαβε την εξουσία. Επανακτήθηκαν χαμένα εδάφη, αναδιοργανώθηκε η διοίκηση, ενισχύθηκε ο αυτοκρατορικός θεσμός, εξυγιάνθηκε η οικονομία, ενώ τα γράμματα, η εικονογραφία και η εκκλησιαστική αρχιτεκτονική έφτασαν στο απόγειό τους.
Η περόδος της ακμής κράτησε μέχρι τις αρχές του 11ου αιώνα. Ένα πλέγμα ενδογενών και εξωγενών παραγόντων κατέστησαν τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία μέσα σε λίγες δεκαετίες σκιά του παλιού της εαυτού, εύκολη λεία σε νέες δυνάμεις της Ευρώπης και της Ασίας. Οι Λατίνοι σταυροφόροι κατέλυσαν τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία το 1204 (για 57 χρόνια) και οι Οθωμανοί Τούρκοι την κατέλαβαν οριστικά το 1453. Η πολιτισμική δημιουργία έφτασε σε πολύ υψηλά επίπεδα στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Διατηρώντας και καλλιεργώντας την κλασική παράδοση στη λόγια παραγωγή, στη φιλοσοφία και στη θεολογία οι Βυζαντινοί ανέπτυξαν νέες μορφές πολιτισμικής και θρησκευτικής έκφρασης και διακρίθηκαν στην εκκλησιαστική αρχιτεκτονική, στην εικονογραφία, στην υμνογραφία και στην ψαλτική.
Ο βυζαντινός πολιτισμός άσκησε καταλυτική επίδραση στους γειτονικούς σλαβικούς λαούς. Οι Σέρβοι, οι Βούλγαροι και οι Ρώσσοι εκχριστιανίστηκαν από τους Βυζαντινούς και υιοθέτησαν πρότυπα από αυτούς. Οι Βούλγαροι κυριάρχησαν στη Βαλκανική από τον 8ο έως τον 10ο αιώνα, ενώ το ρωσικό πριγκιπάτο του Κιέβου αναπτύχθηκε από τα τέλη του 10ου αιώνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου