Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Τετάρτη 4 Απριλίου 2012

"ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ ΕΣΤΙ ΤΕΛΕΙΟΤΗΣ ΚΑΤ' ΑΡΕΤΗΝ"  (Πλάτων)


Ειναι εξαίρεση για την ανθρώπινη ύπαρξη η αποδοχή του πόνου με χαρά ή αδιαφορία. Άλλωστε, όταν εμφανίζεται μια αντιξοότητα ή μια αντινομία η ηδονή αποτελεί διαστροφή. Μολονότι ο άνθρωπος αποδέχεται λογικά την ύπαρξη της δυστυχίας όμως συναισθηματικά την αρνείται και μάλιστα αναφορικά προς τον ίδιο. Από τη φύση του ο άνθρωπος είναι και παραμένει σε όλη του τη ζωή κυνηγός της ευδαιμονίας.
     Το θέμα όμως μένει πώς ο καθένας αντιλαμβάνεται την ευδαιμονία και ποια μέσα μεταχειρίζεται για να την κατακτήσει. Αρχικά η ύπαρξη εννοεί την ευδαιμονία σαν υλική πληρότητα. Μ' άλλα λόγια επιθυμεί την υγεία για τον εαυτό της και για κείνους που συνδέεται μαζί τους με συγγένεια ή φιλία και κατά περίπτωση με οικονομικά συμφέροντα. Εάν η υγεία αυτή χτυπηθεί ο άνθρωπος θεωρεί πως η ευδαιμονία αυτή χάθηκε. Στη συνέχεια αντιλαμβάνεται την ευδαιμονία σαν μια ακατάπαυστη απόκτηση υλικών αγαθών που θα του εξασφαλίσουν μια άνετη ζωή.
     Στηρίζει λοιπόν αυτή τη λεπτή ισορροπία της ευδαιμονίας σε μια ολόκληρη σειρά από προϋποθέσεις, σχέσεις και πολλές συμπτώσεις της τύχης. Αν η ισορροπία αυτή χαθεί, οι προϋποθέσεις εξαφανιστούν, οι σχέσεις διαταραχτούν και η τύχη δε βοηθησει τότε η ευδαιμονία χάνεται πρόσκαιρα ή οριστικά. Στηρίζει ακόμη την ευδαιμονία της η ανθρώπινη ύπαρξη σε μια σχέση αγάπης. Όσο η σχέση διαρκεί, διαρκεί και η ευδαιμονία, αλλά οι σχέσεις δε διαρκούν αιώνια,ή τουλάχιστον όχι με την ίδια ένταση.
     Όλα αυτά που μόλις αναφέραμε αποτελούν την υλική ευδαιμονία με την έννοια πως ο άνθρωπος γίνεται ευτυχισμένος ή δυστυχισμένος πάντοτε σε σχέση με κάτι άλλο και ποτέ με τον εαυτό του. Αυτή η ευδαιμονία εξαρτάται από τις διάφορες μεταβολές της ζωής και τις ακολουθεί. Είναι ευδαιμονία μεταβλητή όπως όλα τα ανθρώπινα. Ευδαιμονία κάτω από προϋποθέσεις και με αμφισβήτηση. Ευδαιμονία που είναι αποτέλεσμα μιας λεπτής επεξεργασίας πράξεων, λόγων, στάσεων,συναισθηματικών συμπτώσεων. Μια τέτοια όμως ευδαιμονία καταντά τελικά άγχος, γιατί άγχος είναι τελικά να τη διατηρήσουμε ζωντανή. Από αυτό φαίνεται πως η υλική ευδαιμονία είναι κοπιαστική και αμφίβολη.
     Βρίσκεται λοιπόν η ύπαρξη στην ανάγκη να ζητήσει μια άλλη ευδαιμονία που να έχει σαν αρχή και τέλος τον ίδιο τον άνθρωπο και να μη ζητάει στηρίγματα έξω από αυτόν. Αυτή η ευδαιμονία δεν αποβλέπει σε υλική πληρότητα αλλά σε ψυχοδιανοητική ισορροπία. Αποβλέπει κυρίως στο να συμφωνεί η ζητούμενη ευδαιμονία με τις αρχές εκείνου που τη ζητεί.
     Όπως όμως στην πρώτη ευδαιμονία, την υλική, υπάρχει συνάρτηση σχέσεων και προϋποθέσεων εξωτερικών έτσι και στη δεύτερη ευδαιμονία η όλη υπόθεση σχετίζεται με τις αγαθές ιδιότητες του ανθρώπου, την ελευθερία, τη δικαιοσύνη και την αγάπη στο συνάνθρωπο. Με τον τρόπο αυτό έρχεται η ολοκλήρωση της προσωπικότητας του ανθρώπου και ο άνθρωπος είναι ευτυχισμένος επειδή είναι ολοκληρωμένος.
     Η δεύτερη λοιπόν αυτή ευδαιμονία δεν είναι συνάρτηση σχέσεων που τοποθετούνται έξω από εμάς αλλά έχει μια και μοναδική προϋπόθεση. Θέλει τη συμφωνία με τον εαυτό μας πάνω στο θέμα της αρετής. Μάς θυμίζει τους στίχους του Κάλβου:
                    Μακράν και σκοτεινήν ζωήν
                    τα παλλικάρια μισούν,
                    όνομα αθάνατο θέλουν
                    και τάφον έντιμον
                     αντίς δια στρώμα.-  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Copyright©iepoxhtonakron/by:Ζαραγκα Κοροβεση Ποπη